امشب در هنگام پخش برنامه غرور انگيز ورود ايران به باشگاه هسته اي هاي جهان چند باري برق خانه مان قطع شد. لابد كار دشمنان قسم خورده بود تا زيادي خوشحالي نكنيم. ولي هر بار كه تلويزيون را روشن كرديم از ذوق نزديك بود سكته كنيم.
وقتي فكر مي كنم مردم پاكستان هم چند سال پيش به چنين باشگاهي رفته اند - چيزي در حد تيم هاي ليگ برتر - والان از چه سطخ رفاه و آسايشي برخوردارند، اشك در چشمانم حلقه مي زند. وقتي در هنگام سخنان پرزيدنت جمعي از بلند پايه ترين مسئولان يك صدا ا... اكبر مي گفتند، احساس كردم ايراني مي تواند.
تقريبا 9 ماهي از طليعه حضور رئيس جمهور جديد گذشته است. اما هنوز خيلي خبري از پول نفت نشده است. سفره خانه ما فعلا تميز مانده است. اما هنوز دلخوش هستيم به اين پول نفت و بخشي از سفره را هر روزه براي رسيدن اين پول ها خالي نگه مي داريم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر