چهارشنبه، آبان ۲۲، ۱۳۸۷

برای شهروند امروز

conaffer
bw

رویا هایمان همه بر باد رفته اند. دیگری ایده آلیست و آرمانگرا نیستیم. حالا به همین نون شب و حقوق بخور و نمیر راضی هستیم. حالا عادت کردیم به هر وضعیتی که به ما تحمیل می شود. در زمینه عادت کردن استاد شده ایم. به خوبی با چیز ها و کسانی که روز هایی می خواستیم نباشند کنار آمده ایم.

دیگر برایمان مهم نیست که نشریه ای توقیف شود نشود. کتابی چاپ شود نشود. دیگر امیدی به تغییر شرایط نداریم. نبود فیلم های خوب در سینما ناراحتمان نمی کند. خیلی وقت است که سینما برایمان کالای علی سویه ای شده است. این روز ها وقتی از کنار گشت های ارشاد رد می شویم اعتماد به نفس مان بالا رفته است.

دیگر دلمان برای کاریکاتور های نیک آهنگ و طنز های نبوی تنک نمی شود. دیگر انتظار خواندن نوشته ای تازه از بهنود امیدوارمان نمی کند. حسین درخشان تبدیل شده است به تربیون فحاشی به کسانی که روزگاری دوستشان می داشتیم. گنجی محبوب مان عوض شده است و حالا دیگر دوستش نداریم.

حالا بی تفاوت از دکه های روزنامه فروشی رد می شویم. کارگزازان و اعتماد قلقلکمان نمی دهند که 200 300 تومان خرجشان کنیم. با این همه شهروند امروز در برهوت رسانه های حرفه ای و آزاد اندیش باز هم غنیمتی بود اما حالا بی شهروند شده ایم. مثل همه روز های تکراری قبلی. مثل روز هایی که جامعه, توس, صبح امروز, خرداد, نوروز و ... مردند. حالا این کویر کویر تر شده است.

جمعه، آبان ۱۷، ۱۳۸۷

کریم باقری در تیم ملی

حضور کریم باقری بعد از 8 سال دوری از تیم ملی اتفاق جالبی است. این که در سی و هفت سالگی همچنان یکی از بهترین بازیکنان پرسپولیس و تم ملی کریم باقری است, هم خوشحال کننده است هم ناراحت کننده. خوشحال کننده از آن جهت که نشان دهنده توانایی های پایان ناپذیر یکی از باقیماندهای نسل طلایی فوتبال ایران است و ناراحت کننده از آن جهت که بازیکنان جوان حاضر در لیگ خیلی پر فروغ نبوده اند و در میان تمامی هافبک های لیگ برتری شاید فقط مجتبی جباری در حد مطلوبی باشد.

البته امیدوارم اوضاع ختم به خیر شود و کریم در روز بازی با امارات فیکس بازی کند و کریمی هم زودتر کدورت هایش با علی دایی تمام شود تا شاید بعد از سال باز هم با اشتیاق انتظار دیدن بازی های تیم ملی را بکشیم. هر چند علی دایی غیر قابل تحمل ترین مربی تاریخ فوتبال ماست اما به نظر می رسد در چند هفته اخیر او کمی تغییر کرده و آرام شده و حالا می شود به این تیم ملی خوشبین بود و از دیدنش حالمان بد نشود. تصورش را بکنید نیکبخت و مهدوی کیا هافبک چپ و راست بازی کنند, جباری و نکونام هافبک وسط. کریم باقری و کریمی هم خط حمله. تازه هاشمیان و خلیلی و آندو هم ی توانند بعد ها به این ترکیب اضافه شوند.