کوچه جدید, ور نوشتن و ویروس ناامیدی

کوچه را که شروع کردم تا 5 ماه بعد از آن با قالب اولیه که درست کرده بودم, ادامه دادم. قالبش بیش از حد سنگین بود و به نظم بیشتر ظرافت خاصی در آن وجود نداشت. البته آن پنج ماه اول و تا قبل شاید فعالترین برهه زمانی اش را نیز سپری کرد. برای شروع سال جدید قالب جدیدی برای اینجا درست کردم که شاید مزیت اصلی اش طراحی تمام div آن و عدم استفاده از table و لود شدن سریع آن بود که دیگر کفر خوانندگان را از دیر بالا نیامدن وبلاگ در نمی آورد. طراحی اش به نظرم قشنگ و ظریف از آب درآمده بود و دوستان هم لطف داشتند. چند روز و به مناسبت شروع پاییز هم تصمیم گرفتم کمی قالب رو دستکاری کنم. البته مثل دفعه اول انقلاب نبود و یک اصلاحات جزئی بود برای متناسب کردن رنگ ها و برجسته شدن بخش هایی که نیاز به border داشتند. مشغله کاری زیاد این چند روزه هم باعث شد تا یکی دو تا اشتباه بوجود آمده در کدنویسی مربوط به بخش کامنت ها و همچنین قرار گرفتن دقیق سه ستون را با تاخیر اصلاح کنم. حالا می تونم پس از تقریبا 10 روز از تاخیر نسبی قالب اینجا خبرش رو اعلام کنم. از همه دوستان عزیزی هم نسبت به قالب جدید لطف داشتند و تبریکی (با کامنت,pm و ایمیل) گفتند تشکر می کنم.
امیدوارم با نوع شدن قالب کوچه محتوای اون هم نو تر و پربار تر از قبل شه و من هم وقت کافیه برای بروز نگه داشتن مدام اینجا رو داشته باشم. البته دلتنگی هم بر می گرده به همون ویروس ناامیدی وبلاگی که ادامه کار رو برای هر بلاگری می تونه سخت کنه. برای من که به اینجا یک نگاه کاملا حرفه ای دارم و همیشه سعی کردم مطالبش تاپ و غیر تکراری باشه, ادامه این مسیر با توجه به گرفتاری های روزمره و مهمتر از اون بی اجر و قرب بودن کار وبلاگ نوشتن تو جامعه مجازی ما ایرانی ها سخت تره. با این وجود هنوز اون ور نوشتنه از اون ویروس ناامیدی قوی تره و من رو به ادامه کار ترغیب می کنه. ترغیبی که باعث شده کوچه هویت مجازی من به حساب بیاد و همیشه دوست داشتم تو زمینه کاری خودم بهترین باشه و داشتن بیننده بالا هم برام یک فاکتور موثر بحساب می اومده و خواهد آمد.