بدون شک زیدان یکی از سه فوتبالیست برتر اواخر دهه 90 و اوایل هزاره سوم بوده است. بوده چون چند ساعتی از آخرین کارت قرمز زندگش اش، آخرین شکست اش و آخرین بازی اش می گذرد.
او اگر چه در 34 سالگی دیگر آن بازیکن قبراق 8 سال پیش و حتی 4 سال قبل نبود، اما در کنار انبوه متوسط های جام جهانی باز هم یک ستاره بود و هنوز هم احتمال دارد به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شود.
راز کله کوبیدن او در آخرین سکانس زندگی ورزشی اش هم شاید تا همیشه مخفی بماند. اینکه چطور بازیکنی در سطح او در آخرین بازی زندگی اش و مهم ترین آن چنین واکنش غیر حرفه ای انجام می دهد.
از امروز کلکسیون فوق ستاره های فوتبالی تهی تر از همیشه شده است. شاید باید سال ها ده ها بگذرد تا بازیکنی به توانایی او ظهور کند. لعنت به ایتالیا لعنت به ماتراتزی که نگذاشتند آخر فیلم زیزو happy end باشد.
۱ نظر:
ey val be zeidan ke neshon dad ke har kesi nemitone ghahreman bashe
ارسال یک نظر